ارایه ی یک مدل تشخیصی ساده تر بر مبنای سیستم فریمن- گالوی تعدیل شده به منظور ارزیابی هیرسوتیسم در زنان ایرانی (مطالعه ی قند و لیپید تهران)

مقدمه: هیرسوتیسم یکی از شایع ترین اختلالات هورمونی در زنان سنین باروری محسوب می شود. تعریف و حد آستانه ی هیرسوتیسم برای ارزیابی بالینی و تشخیصی به طور کامل مشخص نمی باشد. هدف پژوهش حاضر، ارایه ی یک روش ساده بر مبنای سیستم امتیازدهی فریمن- گالوی بود که با بررسی نواحی کمتر، دارای حساسیت و ویژگی قابل قبولی نیز باشد. مواد و روش ها: 1000 زن 45- 18 ساله ی شرکت کننده در مطالعه ی قند و لیپید تهران با نمونه گیری سیستماتیک تصادفی پژوهش حاضر شرکت نمودند. داده ها از راه پرسش نامه و معاینه ی بالینی جمع آوری شد. نمره ی کل فریمن- گالوی تعدیل شده (mf-g)، برای نواحی مختلف بدن محاسبه، و منحنی راک ترسیم گردید. برای بهترین ترکیب نواحی حساسیت، ویژگی، قدرت پیشگویی مثبت و منفی محاسبه شد. یافته ها: بررسی ترکیب پنج ناحیه ی بالای لب، چانه، ران، بالا و پایین شکم، حساسیت 5/97% و ویژگی 9/89%، (0001/0p<، 92/0%=r2) را به دست آورد و نزدیک ترین ترکیب از نظر حساسیت و ویژگی با روش اصلی mf-g بود. هم چنین، ترکیب سه ناحیه ی بالای لب، پایین شکم و ران (نمره 4) با حساسیت 5/91% و ویژگی 92%، دارای بالاترین قدرت پیشگویی مثبت (2/72%) و درصد توافق (9/91%) با استاندارد طلایی (8≤ mf-g) نیز بود. نتیجه گیری: ترکیب بالای لب+ پایین شکم+ ران ها با نمره معیار 4 یا بالاتر می تواند روشی ساده و مقبول در تشخیص هیرسوتیسم بوده و در پژوهش های گسترده مورد استفاده قرار گیرد.